پرهیزکاران منتظر اهل فرار از صحنه هاى عمل و مسئولیّت نیستند. به بهانه پرهیزکارى راکد و ساکن نمى نشینند، بلکه پرسوز و پرتوان مسئولیّت مى پذیرند و به میدان کار و فعالیّت هاى اجتماعى قدم مى نهند
دامن آلودگانِ به خباثت گناه، اگر درفراق یار به ظاهر، خون از دیده ببارند بازهم در شمار منتظرین نیستند.
آشنایان با لذّتهاى شیطانى و کامرانى هاى نفسانى، اگر در هجر یار عمرى را ناله برآورند بازهم به ساحت یزدانى انتظار راه نمى یابند.
و بدین خاطر است که امام صادق(علیه السلام) دورى از گناه را همراه و همدوش انتظار شمرده است:
(اجتناب المحارم و انتظار الفرج.)(2)
و در جاى دیگر انتظار و پرهیزکارى را در کنار هم، شرط یارى امام زمان(علیه السلام) قرار داده است:(من سرّ أن یکون من اصحاب القائم فلینتظر و لیعمل بالورع و محاسن الاخلاق و هو منتظر.) (3)
(هرکس شادمان مى شود به اینکه از یاوران حضرت قائم(علیه السلام) باشد، پس انتظار بورزد و بر اساس تقوى و خوش خلقى رفتار نماید، در حالیکه منتظر است.)
قابل دقت است که نفرموده (پرهیزکار باشد)، بلکه فرموده (براساس پرهیزکارى عمل کند).
پرهیزکاران منتظر اهل فرار از صحنه هاى عمل و مسئولیّت نیستند. به بهانه پرهیزکارى راکد و ساکن نمى نشینند، بلکه پرسوز و پرتوان مسئولیّت مى پذیرند و به میدان کار و فعالیّت هاى اجتماعى قدم مى نهند، امّا همواره مواظب و مراقبند که مبادا در دام گناه گرفتار آیند یا قدم در محدوده گناه و نارضایتى خداوند نهند.
پی نوشت ها:
(1) ان اکرمکم عنداللّه اتقیکم. (پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله وسلم)).
(2) شیخ صدوق، خصال، ج 2، ص 79.
(3) بحارالأنوار، ج 52، ص 140.
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 